Wat voorafging:

Dagboek Kenia September 2006
Dagboek Kenia Oktober 2006
Dagboek Kenia & Ethiopië November 2006
Dagboek Ethiopië December 2006
Dagboek Ethiopië Januari 2007
Dagboek Kenia Januari 2007
Dagboek Kenia Februari 2007
Dagboek Uganda Februari 2007
Dagboek Rwanda Maart 2007
Dagboek Tanzania Maart 2007
Dagboek Tanzania April 2007
Dagboek Malawi April 2007

zondag 6 mei, van Kande naar Ngala Beach (een coproductie van heidie en koen)

Adieu Kande Beach. Zeer tevreden over de geslaagde prive duikcursus (Marcel is Great) kramen we weer op. Lieven en Britt (www.waarzijnjullie.be) beslissen met ons mee te reizen naar het zuiden. We spreken af in Ngala Beach ongeveer 60 km zuidwaarst : een rustige kampeerplaats aan het meer, alweer. Onderweg passeren we door een suikerriet plantage waar maar liefst 50 suudafs de boel draaiende houden. Ze hebben er zelfs een eigen golfcourt. In Dwanga doen we PTC inkopen. Sofie verdwijnt onmiddellijk naar het Chips rek. De honey and mustard chips zijn verdomt lekker.

Naas huurt een lekke boot en terwijl Sofie aan het scheppen is maakt een grote golf zijn Seagull helaas onklaar. We lummelen en kuieren de rest van de dag en roosteren 's avonds een geitebil. Het kletsen in het vlaams gaat vooral Koen goed af.

maandag 7 mei, van Ngala Beach naar Nkothakota (een coproductie van heidie en koen)

Nkothakota ligt 100 km naar het zuiden. Een goede (te) smalle asfalt door de vlakte. Een Mercedes vrachtwagen dwingt ons van de weg, gelukkig zonder problemen: er is nog 10 cm tussen onze twee spiegels.

In Nkothakota gaan we de markt afschuimen alvorens de Nhothakota potterie op te rijden: een potterbakkerij waar je kunt leren draaien, logeren en kamperen. De campsite is voor vrachtwagens onbereikbaar aldus een Suudaf in Ngala en een Fransman op de markt. We parkeren dus zonder problemen onder de hogebomen in de schaduw van een machtig bamboewoud. Onze compagnons met het overladen landcruisertje (een HZJ 75 uit september 1993) leveren ons een tafeltje voor de spotprijs van gratis samen met twee luxe plooistoelen. We vragen hen vriendelijk deze aankoop in Brugge af te leveren, wat natuurlijk OK is.

We stellen de tafels in L-vorm op en lossen na de maaltijd alle politiek problemen in vlaanderen op. Lieven is immers een toegewijde ambtenaar verbonden aan onze vlaamse milieumaatschappij. Zodra alle politieke moeilijkheden van de baan zijn slaan we aan het roddelen tot diep in de nacht.

dinsdabg 8 mei, visarbeque op Nhotakotha potterie campsite (een coproductie van heidie en koen)

Vandaag doen we het rustig aan. We bezoeken de pottenbakkerij in het lang en het breed, jammergenoeg worden er vandaag geen ovens opgestookt.

Na de middag stroomt de camping vol met een Nederlands koppel (Abbe en Siel ) uit Breda met een dochtertje (Loeki) van 2 jaar. En twee jeeps met duitse koppels.

Lieven wordt kaalgeschoren en verliest ook zijn baard. Britt is niet te houden en ook mijn baard moet er voor het eerst in 25 jaar aan geloven. Heidie kort ook mijn kruin, en dan blijkt Siel kapster te zijn. Mijn coupe wordt dus professioneel bijgewerkt, een historische gebeurtenis. Voor Heidie in verre de gelukkigste dag van haar leven.

We gaan we (Pa, ma en sofie) met de Landcruiser van Lieven en Brit naar Nkotakhota inkopen doen. Helaas geen grote vis op de markt vandaag. We kopen dus 75 kleine visjes voor 2 euro 50. De avond wordt afgesloten met een gezellige barbeque waar ook Abbe en Siel aanwezig zijn.

woensdag 9 mei, van Nhotakotha potterie naar Senga Bay (door Heidie)

De kinderen worden uit hun slapzak gespetterd en vinden dat niet plezant (de machos moesten natuurlijk zonder tent slapen, wegens "te lui" om hun tent op te zetten) We zijn vroeg op en pas na tienen zijn we weer op pad, een lang en lui ontbijt dus.... We nemen afschei van Abbe en Siel en Loeki (alhoewel ze ook richting Mozambique reizen) We rijden een paar uur zuidwaarts tot Salima. De proguanil van Piet en Sofie is bijna op, en terwijl de anderen wat mondvoorraad inslaan (gekookte eieren, tomaten, patatjes en ajuin en vis (dit maal een echte gigantische katvis van een paar kilogram)) rijdt lieven nog even met mij naar het Hospitaal. Helaas is de pharmaciekamer daar gesloten op de middag en apothekers zijn er niet in stad; 't zal voor morgen zijn.

Steps campsite wordt gerund door de overheid en vraagt 1.000 Kwacha per hoofd per nacht, teveel naar onze zin. We keren enkele kilometers terug en slaan ons kamp op in the wheel-house (375 Kwacha) Na de middaghap is het alweer bijna avond want om 17u30 beind de zon reeds te zakken. Koen en Lieven en Sofie gaan nog een bij avond-ommetje maken naar de buren. In de Red Zebra Lodge is ook het Malawi Chiclid centre waar de siervisjes uit het meer verscheept worden naar alle hoeken van de wereld. Naas zorgt voor het braaivuurtje.

donderdag 10 mei, van Senga Bay naar de hoofdstad (door Heidie)

Ik wil naar "stad" en overtuig mijn mooie, prachtige, propere, als herboren chauffeur om in plaats van verder naar beneden te rijden; mee te sjeezen naar Lilongwe met Lieven en Britt. Naas stapt en Fietje (de Landcruiser) en Brit neemt plaats op de Mercedes zetel (mama's plaats).

Drie uurtjes onderweg. Lilongwe ligt 125 km van het meer en 600 meter hoger. We rijden door een landschap met prachtige vergezichten op afgelegen bergketentjes.

Onderweg worden we een aantal malen door de politie gestopt aan checkpoints. De politie langs dit trajekt is wel heel bijzonder. Aan de eerste roadblock worden we gestopt in echte rambo stijl. De agent heft een been op en doet alsof hij met zijn stoere voetzool de kamion zal doen stoppen door tegen de hoge bumper te stampen. Ik deins achteruit in mijn zetel, doe mijn handen omhoog alsof ik mij overgeef en trek een bang gezicht. De agent begint te schattelachen en laat ons doorrijden. Ik feliciteer hem met zijn zin voor humor. De volgende roadblock wordt bemand door een agent die Michael Jackson immiteerd. Hij heeft twee witte mouwen over zijn uniform en draagt witte handschoentjes. Om ons tot stilstand te brengen heeft hij een waar optreden tenbeste die alle Jackson fans zou doen watertanden. Een paar goed uitgemeten pasjes en prachtige theatrale bewegingen met zijn opvallend witte armen die blinken in de zon. Ik heb moeite om niet luid te lachen als hij de standaard vragen op mij afvuurt.

We stoppen bij de Shoprite in het centrum voor de grote boodschappen. Na een kwartier intensief overleg komen we overeen om in de Mama Mia pizza te gaan eten. Na een korte wandeling staan we voor een gesloten deur: donderdag rustdag. Lieven en Koen staan een open Safari vrachtwagentje uit Djibouti te bewonderen als Ali opduikt en op hen afstapt. Ali is getrouwd met een Brusselse schone. We klauwteren allen in zijn ALM en hij brengt ons naar El Fresco, de echte Mama Mia (huidige tent van de vorige kok van de Mama Mia). En inderdaad de pizza is heerlijk. Eenmaal terug in Ali zijn bakske rijden we kriskras door Lilongwe. We pikken zijn zoontje op aan school, passeren aan zijn huis waar Valentina (10 jaar) instapt, terug naar de internationale school en dan straat in straat uit naar de parking van de Shoprite waar een plichtsbewuste veiligheidsman met zijn gemuilkorfde schaper tussen onze voertuigen op wacht staat. Hiervoor wordt hij beloont met al onze Kwacha munten; in totaal 35 stuks dus zowat 17 cent waard. Ali bewonderd het interieur en wil graag onze groene tent kopen.

Het is al laat in de namiddag als we eindelijk Mabuye campsite (voorheen Kiboko campsite) binnenrijden.

Tegen half tien komen Ali en Christina wat kletsen. Christina woonde ooit twee jaar in Butare en we hebben blijkbaar heelwat gemeenschappelijke kennissen.... het afrika van de expats is nog steeds even klein als vroeger. Nu heeft Christina een privé dierenartsenpraktijk alhier in Lilongwe.

vrijdag 11 mei, Lilongwe (door koen)

Vroeg opstaan geblazen want vandaag wil ik onze visa voor Mozambique op de kop tikken. Lieven is zo lief zijn Fie (nummerplaat FIE-166, rood op witte achtergrond) te starten. Even na acht staan we aan de andere kant van Lilongwe en blijkbaar zijn wij de enigen die naar Mozambique willen. Gelukkig zijn de formulieren niet alleen in het Portugees maar ook in het Engels. Voor elk twee fotootjes... die nog dateren uit de tijd dat we naar azie reisden (vooral Sofie en Naas zien er nog piep jong uit, maar in Mozambique maken ze natuurlijk daar geen problemen rond) Vanuit de ambassade rijden we door naar BOC gas, tien kilometer buiten stad. Onze belgische Shell gascilinder willen ze niet vullen omdat dit volgens de bedrijfsvoorschriften gewoon niet mag. Na een kwartier pallaveren komt er nog geen beweging in. Maar als Lieven zijn multifunctionele connector aanpast en op onze cilinder schroeft is een plotseling een chef die speciaal voor ons voor de very last time zijn bedrijfsvoorschriften wil overtreden. Als subversieve westerling beloon ik hem hiervoor met een biertje tis te zeggen ik stop hem 200 Kwacha in de hand die hij snel wegmoffeld. Onze cilinder wordt nu vlot gevuld.

We rijden terug naar stad en beginnen aan een tevergeefse zoektocht naar halftractiebatterijen voor Lieven. Zijn batterijen zijn immers naar de knoppen (waarschijnlijk door ze te ver te ontladen). We worden van de ene winkel naar de andere gestuurd, maar vinden enkel een reclamepaneel voor Solar Batteries en geen batterijen. Tegen de middag zijn we terug op de campsite.

Na het eten vertrek ik samen met Naas op de vouwfietsjes naar de Mozambicaanse ambassade. Onze vijf visa zijn klaar voor 33.500 Kwacha only (ongeveer 160 euro), tussen 25 mei en 25 juli mogen we het land binnen voor maximum 30 dagen. Naas gaat internetten en ik breng een bezoek aan de immigratie:

Koen: sir i have a problem, we like malawi to much and our touristautorisation will expire
Immigratieofficier (die vandaag 30 jaar wordt): i will put you in jail
Koen: that 's ok, so we can stay longer in malawi

Weer papieren invullen, veel stempels en we kunnen tot 24 juni in Malawi blijven.

Onderweg terug naar de campsite kom ik de voltallige vlaamse delegatie tegen. We wandelen wat door het centrum en Lieven koopt een Bao spel (gelijkaardig aan het Igisoro spel uit Rwanda) waarvan ik 's avonds na een heerlijke spaghetti de Malawiaanse regels leer.

zaterdag 12 mei, Lilongwe (door koen)

Onmiddellijk na het ontbijt (om 20 na 11 dus) ga ik aan het werk voor wat onderhoudswerk aan onze MAN. Luchtdruktanks ontwateren, expansievatje ontluchten, wat nieuwe poprivetten in de alu dakterrasplaten, een lekje dichten aan de radiator.... bijna een vol uur werken, en dat tijdens onze vakantie!!!! Om half twaalf komt Ali binnengereden en even later Christina met een vijftal kinderen. Sofie gaat direkt gaan sjotten met Ronaldo, Beckham, Thibauld en Ronaldino (Thomas, Sam, Morris, Lisa, Shoega). Onze kinderboeken blijven in malawi, Christina's kinderen blijken er wel tevreden mee te zijn. We beperken ons middagmaal tot de heerlijke croissants die Christina meebracht.

Tegen de avond ga ik met Naas inkopen doen voor een heerlijke barbeque met T-Bone, Texan Steak, Boerwors en gemarineerde kip..... lekker, lekker, lekker

zondag 13 mei, Lilongwe (door koen, met een stoppelbaardje)

Lieven krijgt een cursus pannekoekenbakken van Sofie. Ondertussen zit ik te lezen in de bijbel voor de Sahara (Sahara Overland door Chris Scott). Mocht onze kamion in zuidafrika verkocht raken en mochten we een reisje door de woestijn willen maken dan moeten we dus een Toyota landcruiser GX80 op de kop kunnen tikken...... het is gek om al bezig te zijn met halve plannen voor een volgende reis als je nog vollop aan het reizen bent.

maandag 14 mei, Lilongwe (door koen)

Lieven en Sofie bakken weer pannekoeken. De voormiddag wordt gevuld met verlengd ontbijt en een winkelsessie met Fiefie. We schuimen alle supermarkten van Lilongwe af. Piet is nogal ziekerig dus zoekt Heidie de nederlandse dokter Hubert op om de hoek van de campsite. Piet brengt antibiotica en het verzamelde werk van Kuifje mee.

Naas bakt superhamburgers. Tot laat in de avond speel ik Bao met Lieven.

dinsdag 15 mei, naar Dedza (door koen)

Lieven en Sofie bakken weer pannekoeken aan Fiefies achterdeur. Vandaag scheiden onze wegen. Lieven en Brit proberen vandaag nog in Zambia te raken. Wij gaan richting Mozambique. Zoals we leerden tijdens de duikcursus doe ik een debriefing in Marcel-stijl; een korte inhoud van ons leuk samenreizen en luieren sinds vorige week in Kande.

Bij het buitenrijden van Lilongwe tanken we voor 18.000 Kwacha diesel, dat zijn 36 briefjes van 500 Kwacha en ik heb blijkbaar al enkele briefjes gebruikt van het pakje van 20. Ik betaal dus slechts 16.500 Kwacha zonder het te weten. De pompbediende telt en kijkt beteuterd. Heidie koopt superverse buns in het benzinestation.

De weg naar Dedza loopt tussen bergtoppen die op een plateau schijnen te zijn geplant als neuzen op een golvend deken. Zelfs wij kijken verbaasd naar de mannier waarop het brandhout naar de hoofdstad wordt vervoerd. De fietsen zijn achteraan geladen met een toren hout die overkruld boven de hoofden van de fietser. Eerst begrijpen we niet waarom ze het hout ook boven hun hoofd laden, tot we een fiets zien die in de bergop gewoon naar achteren is omgevallen en op zijn lading. De fiets wijst naar de bewolkte hemel en de duwere (want bergop kan je met zo'n gigantische lading natuurlijk niet fietsen) staat er naast te roepen naar een collega transporteur, want alleen kan hij zijn geladen fiets nooit terug recht krijgen.

De weg is prima en tot mijn verbazing vrij vlak voor een bergachtig landschap (we rijden immers gewoon tussen de neusen) zodat we om kwart na elf reeds in Dedza aankomen. We gaan een kijkje nemen in de potterie en vragen om op de parking te overnachten. Er is een campsite in aanbouw, maar de accomodatie is nog niet bruikbaar, toch willen ze ons reeds een camping-fee van 3 USD de man aanrekenen. Voor ons is dit een beetje van het goede te veel dus vertrekken we richting stadscentrum. Aan de katholieke kerk doet Heidie rondvraag en komt bij een vriendelijk nonnetje terecht, die voorsteld om op het ommuurde terrein van de bisschop te camperen. Een priester die ook binnen de muren woont ziet dit echter niet zitten. Na een lange discussie vinden we een prachtig rustig plekje achter het kloostertje van de zuster Rosarinde.

Piet is nog niet helemaal hersteld en blijft samen met Heidie scrabbelen in de non terwijl ik met de gezonden de Dedza berg beklim tot ergens halverwege. We hebben er een prachtig zicht op de wijde omgeving (het deken met de neuzen). Om kwart voor zes valt de duisternis in, en zijn we gelukkig net terug in Rosirari's achtertuin. Springrolls als voorgerecht, kip met rijst en verse groene boontje als hoofdgerecht. Voor het slapengaan speel ik met Piet en Sofie nog wat met de kaarten; tot Sofie 161 kg gestrond heeft.

woensdag 16 mei, Dedza - Liwonde (door koen)

Piet is nog steeds niet echt beter. 37.5 °C 's morgens in de vroegte lijkt ons niet echt OK. De antibiotica van dokter Hubert heeft niet echt het gewenste effect Zuster Rosarinde is vrijwilligster bij het VTC en stelt voor om samen met haar naar het districts hospitaal te wandelen aan de andere kant van de stad. We beslissen echter van eerst in te pakken. Wanneer we Dedza doorrijden plunderen we nog een Stanbic bank en doen inkopen in de Metro en de PTC.

Het district hospitaal vinden is een makkie, maar zuster Rosarinde opsporen binnen het hospitaal is niet zo evident. Ze zit in een consultatiekamertje samen met een jonge medische "deskundige". Hij stelt veel vragen en noteert alles zorgvuldig op een blaadje. Veel onderzoek komt er niet aan te pas. Na twintig minuten beslist hij van een malariatest te laten doen. Zuster Rosarinde gidst ons naar het Labo. Resultaat negatief (gelukkig). We verlaten het hospitaal met een zakje Paracetamol, één pilletje bij zonsopgang, één als de zon hoog staat en één bij zonsondergang, zoals duidelijk uit de prentjes op het zakje is op te maken. En dit alles voor de prijs van gratis.

We beslissen dus toch maar naar Liwonde te rijden. Na tien kilometer slaan we af van de M1 Lilongwe-Blantyre voor een indrukwekkende afdaling naar de bodem van de Great Rift Valley. Een prachitg recent geasfalteerde weggetje met scherpe haarspelbochten en magnifieke vergezichten. De bodem van de Rift Valley is hier ook bezaait met kleine bergpieken

Eenmaal beneden volgen we de spoorweg naar Balaka. De weg is hier vlak zodat we goed opschieten. In Liwonde slaan we vlak voor de stuw af naar links en parkeren in het Liwonde Holliday Resort. Een spotgoedkoop hotelletje waar we een kamer huren voor 750 Kwacha (4 euro). De lakens zien er proper uit maar het risico op bedwantsen lijkt ons groot, dus gebruiken we de kamer niet.

We maken nog een wandeling naar de overkant van de rivier en komen op een werf terecht waar een zestal mannen zitten te babbelen. We denken dat het lodge in aanbouw is, maar het blijkt een gigantische privé woning te zijn. De moslim eigenaar is duidelijk fier met zijn nieuw optrekje in aanbouw. De aannemer-architect-ontwerper van het complex zit er ook bij. Hij leidt ons rond in de half afgewerkte ruwbouw. De woning is voorzien voor de verschillende vrouwen van de eigenaar. Voor de twee hoofdvrouwen zijn er afzonderlijke verblijven, met daartussenin een gigantische ronde TV kamer met een diameter van een meter of tien. De master-bedroom blijkt bijna even groot te zijn. Aan dit huis zijn ze reeds een jaar aan het werken met ongeveer 100 man weet de fiere aannemer ons te vertellen. We feliciteren de eigenaar en beloven volgend jaar terug te komen om de afgewerkte gastenkamer uit te testen.

In het hotel maakt de eigenares die net aankwam problemen rond ons kamperen op de parking. De barman noemt zijn bazin "the fat laddy" en geeft ons een tip om "the fat laddy" te sussen: ' in the room it is to hot to sleep'

donderdag 17 mei, Liwonde national park (door koen)

Tijdens het ontbijt komt de receptionist vertellen dat de "fat laddy" weer problemen maakt. Ditmaal in verband met de electriciteit. De receptionist is zo vervelend dat ik samen met hem naar de "fat laddy" ga en de "fat laddy" duidelijk maak dat haar personeel mijn ontbijt verstoort. We worden verder met rust gelaten. In Liwonde city doen we inkopen en rijden dan het park binnen. De parkwachter is bijzonder vriendelijk. De toegangsprijs is hier ook zeer democratisch. 5 USD per persoon, 1 USD voor de kinderen en 5 USD voor de vrachtwagen. De weg naar Mvuu lodge and campsite is gelukkig net geschraapt, en daardoor goed berijdbaar. Dit gebeurt blijkbaar jaarlijks na de regens.