Wat voorafging:
Dagboek Kenia September 2006
Dagboek Kenia Oktober 2006
Dagboek Kenia & Ethiopië November 2006
Dagboek Ethiopië December 2006
Dagboek Ethiopië Januari 2007
Dagboek Kenia Januari 2007
Dagboek Kenia Februari 2007
Dagboek Uganda Februari 2007
Dagboek Rwanda Maart 2007
Dagboek Tanzania Maart 2007
Dagboek Tanzania April 2007
dinsdag 24 april, nog en grens over
De immigratieambtenaar maakt een probleem omdat ik invul dat we in Mzuzu zullen logeren. Hij wil weten waar precies. Om de discussie een beetje op gang te houden leg ik eerlijkheidshalve uit dat we het niet weten, en dat we gewoon naar Mzuzu willen rijden en dan kijken waar we zullen overnachten. Een groot probleem voor de ambtenaar. Onze mannier van reizen past niet op hun formulieren. Ik blijf wat dralen om het probleempje op de spits te drijven. Uiteindelijk vraagt zijn collega als we soms geen reisgids hebben. Uiteindelijk haal ik ons Bradt Malawi gids uit de camion en zoek Mzuzu en vind er een camping op het CCAP terrein, wat dit ook mag zijn. Nadat ik CCAP heb ingevuld op onze vijf immigratiefiches kijkt de ambtenaar mij ongelooflijk aan: wat is CCAP. Ik klap de reisgids open. De man blijft ongelooflijk kijken maar is overtuigd. Onze passen krijgen elk een stempel en ik kan naar de douane. De douane blijkt aan de zelfde toonbank te zijn; aan het stuk waar niemand zit en waar ook geen enkel bordje staat. Twee minuten later komt er een niet geuniformeerde man tevoorschijn. Hij neemt de "carnet de passage en douane" vult hem in zet er twee stempels en een handtekening op en 30 seconden later is onze vrachtwagen officieel in Malawi. De poort gaat open en we rijden door. Een G4 veiligheidsman stopt ons en vracht het bewijs dat we roadtax betaalden. Hebben we niet. Dus opnieuw parkeren. De G4 man loods mij door twee gangen naar het Malawi Road Tax Office. Een vriendelijke dame luistert geïnteresseerd wat ik met mijn gezin doe in Afrika. You have a family car? You can go. No it's a truck. Ze kijkt door het raam waar ze zeker niets kan zien. A truck? Yes. Weir doe joe go? Mzuzu. Weir doe joe go after Mzuzu. Mozambique. Mwanza border? Maybe. 66 USD.... De G4 man is ondertussen aan het eten en laat ons gewoon door zonder iets te verifieren. Geen controle van wie of wat we vervoeren. Geen controle van chassisnummer. Enkel papieren, en stempels. Maar we zijn weer een land verder.
Onderweg stoppen we voor het middagmaal voor het huis van een zeer vriendelijke man. En dan rijden we door naar Karonga. Eerst zoeken we de PTC (Peoples Trading Centre) Superrette. Een soort Spar die in elk stadje in Malawi een vestiging heeft. We vinden er toch een paar nieuwe dingen. Het brood ziet er vers en beter dan in Tanzania uit. Sofie vindt een soort piknikken. Piet chips met honing en mosterd. (historische leugen, zie weetjes) Pa Carlsbergbier.
We rijden door naar de Mufwa Beach Centre. De beach is nauwelijks bereikbaar.
Ma, Pa en Sofie doen een dorpswandeling, en komen toch op het strand. Op het meer is ondertussen een felle wind opgestoken en er zijn vrij hoge golven. Een prauw gaat door de branding. Met de rechterarm peddelen en links hozen. Hoe deze boomstammetjes boven water blijven verwonderd mij.
Het avondmaal in de Marina Beach is zoals Iti het zou zeggen: "een kak in een netzak", ze proberen ook nog bewust te veel aan te rekenen.
woensdag 25 april , naar Chitimba
Ook hier aan het Malawi meer is het regenseizoen duidelijk nog niet voorbij. Vannacht kregen we weer een fantastische regenbui op onze knalgele tenten. Om acht uur daal ik af tussen twee buien. Naas is als tweede beneden terwijl mijn koffie al staat te pruttelen (nog steeds ethiopische superkwaliteit, gebrouwen in een Italiaanse expressomachine geïmporteerd uit Marokko).
Terwijl de kinderen de daktenten afbreken en opbergen ga ik in de National Bank 500 euro wisselen en krijg hiervoor 95.480 Malawi Kwacha. Het is ongeveer 10 maal minder dan in Tanzania waar we snel met een miljoen shilling uit de bank kwamen. In Tanzania kregen we nog briefjes van 10.000 shilling (ongeveer 6,5 euro), hier zijn de grootste briefjes 500 Kwacha (minder dan 3 euro dus). Ik kom dus met een superdikke broekzak de bank uit.
De receptie van de kampsite kent alweer onze afspraak van gisteravond niet meer en wil ons meer dan afgeproken aanrekenen en dat vinden we niet leuk.
In de PTC (peoples trading centre) is er nog geen vers brood. Het bakkerij-autootje dat in de hoofdstraat stond kwam enkel koekjes leveren. Maar in het benzinestation hebben ze natuurlijk wel brood. En kunnen we dus op weg naar Chitimba, dat helaas niet op onze kaart staat.
Aan de eerste police check point wordt mijn rijbewijs gecontroleerd. De agent is verbaasd als ik vertel dat ik ook een internationaal rijbewijs heb. Wat ze op mijn belgisch rijbewijs allemaal gelezen heeft zal mij een raadsel blijven. Bij de tweede police check wordt onze verzekering gevraagd. Gelukkig hebben we in het begin van de reis een COMESA verzekering kunnen kopen die in alle landen waar we door reizen geldig is.
De volgende plaats waar we moeten stoppen blijkt geen police check point te zijn, maar mensen die geld inzamelen voor de begrafenis van een dode uit een hut in de nabijheid van de weg. We schenken 20 Kwacha en worden zeer vriendelijk bedankt voor onze milde gift van 10 eurocent.
Rond twaalf uur zien we een bordje Chitimba Beach Campsite links van de weg. Een petieterig baantje die tijdens de regen van deze nacht blijkbaar een rivier was. We denken dat het ons nergens naar toe zal brengen, maar een kilometer verder staan we op een gezellige campsite aan de oevers van het Malawimeer met een breed zandstrand en veel schaduw. Er is aangenaam wat wind zodat het niet te heet is. Deze campsite bestaat al 10 jaar maar is in januari overgenomen door een portugees - nederlands koppel die hun kantoorbaan in Nederland opzegden om hier een camping te komen uitbaten.
Naas werkt nogmaals aan zijn buitenboordmotor uit Kenia. Nu hij alle materieel heeft uitgehaald, en Piet voor stroomvoorziening geeft gezorgd, ga ik ook maar wat aan het werk. De achterdeur die de laatste weken nogal moeilijk sluit wordt onderhanden genomen. Een beetje metaal wegslijpen, wat draad trekken voor een nieuw vijsje en natuurlijk WD40. Ons goed uitgerust atelier komt weer eens van pas; nu kunnen zelfs mietjes de achterdeur sluiten. Daarna krijgt het kleppendeksel een nieuwe bout en wordt ook de uitlaatcollector aangespannen.
donderdag 26 april , Chitimba Beach Campsite
De vier beestewagens vertrekken en dan wordt het lekker rustig. Zwemmen en genieten van het aangename weer. Dagboek en fotoos bijwerken op het strand van het Malawi meer, met zicht op de Tanzaniaanse bergen aan de overkant.
vrijdag 27 april , Chitimba Beach Campsite
Zwemmen, boekstjes lezen, een door Naas gebakken pizza experiment en Piets gevulde broodjes met de rest van het deeg. En dan is het vier uur dertig. Een dorpswandeling dus langs het strand tot waar we niet meer kunnen (want dan zijn het negers) en dan via de rustige asfalt terug naar de campsite. Het wordt al donker. Een lastige dag voor een dagboekschrijver.
Zaterdag 28 april , naar Mzumzu en in de Mzoomzoozoo
De weg voert ons via een steile klim naar hogere oorden. Het landschap is bergachtig, groen en prachtig! Eerst kunnen we genieten van een schitterend uitzicht op het meer in de diepte maar enkele kilometers verder boort de weg zich richting binnenland.
Onderweg houden we halt bij een kramikkelige hangbrug in bamboe, kwestie van toch een beetje avontuur in ons leven te brengen.
Na en rit van 130 km lang en 1 km hoog overvallen we de ptc superette van Mzuzu en zoeken daarna de Mzoomzoozoo op. Dat is een backpackershol met een ruime tuin en een paar slaapkoterijen en een oude woonwagen. Het zaakje wordt gerund door een amerikaandse dame van middelbare leeftijd en het epicentrum bestaat uit een "scoutslokaal" zoals piet het noemt. De muren zijn bedekt met een laagje lakverf , waar elke bezoeker zijn boodschap of bedenkingen of zijn laatste nieuwe mop mag op neerpennen. Hard zoeken dus naar een plaatsje om ons visitekaartje te deponeren. Het mag dan wel krottig zijn, het is toch wel een gezellige bedoening, en het eten ziet er ook ok uit.
In de late namiddag gaan we op stap naar de stad, iets te laat eigenlijk want alles is aan het sluiten.We vinden op de markt nog wat groenten en fruit en kunnen niet emailen want de stad zit zonder stroom.
We keren in het donker terug naar de jongens die al aardig aan het koken zijn, en 's avonds lummelen we wat rond, de beren sluiten vriendschap met Emanuelle, en zeer sympathieke Canadese madam met twee kleine kindjes en een stille italiaanse echtgenoot en we eindigen de avond samen met Jenny(????), haar zoontje en een expat die leraar is hier in Mzuzu.
Zondag 29 april tot ergens in mei, leren duiken in het Malawimeer
Piet wil hier wel nog langer blijven, maar naas en koen willen gaan duiken en aldus geschiedt.
Terug afdalen dus naar het meer in zuidelijke richting en we nestelen ons op de kando beach. Nog een fuifoord voor de bestewagens, maar wij hebben daar hoegenaamd geel last van: het terrein is groot genoeg.
Het meer is zeer rustig vandaag en we gaan heerlijk zwemmen. Koen en naas gaan inlichtingen winnen over een cursus duiken, maar Piet is ook superenthousiast, zeker als blijkt dat hij net groot genoeg is voor het kleinste duikerspak.......dus wordt hij ook ingeschreven en hij is dolgelukkig.
De volgende morgen beginnen de jongens aan hun duiklessen. Vannacht is een storm opgestoken en de zon komt er vandaag niet door, de wind blijft aanhouden en er zijn woeste golven, geen echt strandweertje.
De duikers zijn een uur te vroeg in de les. Na vijf dagen in Malawi beseffen we nog niet dat er hier een uur verschil is met Tanzania. Na een paar uurtjes theorie en video mogen we onze duikpak aantrekken om in een piepklein zwembadje de eerste oefeningen te doen. Na de middag volgt een tweede Poolsession.
De tweede dag van de duikcursus is Marcel (de instructeur) verkouden en dan ik duiken uit den boze wegens het gevaar op een lastige reverse squeeze. Wij krijgen een ganse dag theorie.
De derde dag is het meer nog steeds te woelig om in ondiep water te oefenen. Marcels drie meter boei ligt in de branding met golven van twee meter hoog. We rijden dus maar naar Chinchete Inn waar ze een iets groter zwembad hebben en werken er twee pool sessions en de skindive af. We moeten nog 200 meter zwemmen en tien minuten drijven. 's Namiddags is het examen en we zijn allen geslaagd.
De vierde dag en de vijfde dag kunnen we eindelijk echt duiken. We gaan rond Kande eiland tot 12 meter diep.
WORDT VERVOLGD dagboek Malawi Mei 2007