Terug naar Cha-am, Vrijdag 17 mei
We slapen hier op een bekende Wat waar er een Vihara staat met prachtig inlegwerk. Alle muren zijn uit teakhout met prachtige bloem en boedha figuurtjes ingelegd met parelmoer, volgens de boekstjes zestig miljoen bath waard (ongeveer anderhalf miljoen euro). Terwijl we water tanken vraagt Naas aan een monnik als het drinkbaar is en even later komt de monnik aangereden met een grote kar vol flesjes drinkwater van 250 cc die hier in de school worden gebruikt. Van de zeker honderdvijftig flesjes die ons worden aangeboden nemen we er maar drie zakken mee. We zijn verbaasd dat de schoolkinderen ons helemaal niet lastigvallen en slechts af en toe vanop het overdekte balkon voor hun klassen naar ons turen.
De snelweg brengt ons langs bekend terrein snel naar het zuiden.
Tegen de middag zijn we in Cha-am waar we de non op de bekende plaats (zie 2 februari) onder de bomen parkeren. We wandelen direkt naar de vissershaven en bestellen er een kilo mosselen als voorgerecht en twee grote gebarbequede vissen. Helaas is het laag water en de geur van het slip onder het restaurant op palen is niet zeer aangenaam. We laten het ons toch smaken en keren met veel grote ijsblokken terug naar de non.
We hangen twee hangmatten tussen de non en de bomen en beginnen te lezen dat de letters ervan afvliegen. Piet maakt een schelpententoonstelling nabij de zee en moet een uur later alles verhuizen voor het opkomend water. Hij raakt de helft van z'n verzameling kwijt tijdens de verhuis, maar papa Koen helpt hem om ze terug te vinden en zo is het verdriet snel verdwenen. Naas en Heidie gaan naar de ...seven eleven om brood en yoghurt te kopen.
Barbara is al sinds gisteren aan het lobbieën om vandaag in Cha-am te blijven (zaterdag - chatdag) en slaagt erin de meerderheid van de familieraad te overtuigen. Mama Heidie heeft hier alleen veel zeewater om te wassen en is dus in eerste instantie niet tevreden met dit besluit (maar ze zal later op de dag bijdraaien).
Volgens Heidie is het te koud om te zwemmen (30°C). Ze ligt in een hangmat te lezen en geniet van het strakke briesje. Tegen twee uur beseffen we stillaan dat het middag is en gaan vierennegentig meter verder op het strand naar een restaurant. We hebben vandaag weinig zin in thaaise straffe sausen en houden het bij een simpele gebakken rijst.
Barbara is aan het surfen dat de stukken ervan afvliegen (dus niet op de zee maar op de sjamfjoeter) !ik heb met een paar mensen gechat en ik heb besloten dat ik in de grote vakantie in belgie een wake-board curus wil volgen in welvelgem Guitige Piet gaat mee langs de zee met de fotograaf en krijgt een hotdog als beloning. Op de terugweg hoort Barbara ons passeren en roept ons binnen zodat ik een webprobleem realtime kan helpen oplossen met onze superactieve webmasterin. (zie nu ook reizen met hokus pokus)
Tegen vijf uur maakt Heidie pannekoekendeeg en Chef Kok (met een echte dikke kussenbuik) bakt ze. Daarna gaan Pa en Ma langs het strand wandelen terwijl de kinderen de kinderen in bed steken. De planning voor het laatste deel van de reis wordt opgemaakt. We blijven tot eind mei in Thailand: eerst zullen we de westkust rond Phukhet en Krabi uitkamen en daarna de Thaaise moslimstaten in het uiterste zuid-oosten. Via de oostkust gaan we dan Maleisie in, via fax, telefoon en email proberen we dan een boot te bemachtigen voor eind juni in KL (Kuala Lumpur), en daarna reizen we nog enkele weken zuidwaarts langs de oostkust en eventueel langs de westkust terug naar het noorden tot in KL. vandaag zijn er ook menig auto vastkomenb te zitten in het losse zand, alle autos denken dat ze wel op het stand kunnen rijden en zitten dan even later vast, grappig
Ik wordt waker van piet en sofie die al druk bezig de tafel te dekken en koffie te maken (voor degene die het nog niet zouden weten we hebben geen koffiezetapparaat) en even later hoor ik twee stemmetjes roepen OPSTAAAAAAAAAAAAN ! KOMEN EEEEEETEN ! KOFFIE IS KLAAAAAAAAAR !!!!! Even later zit de rest ook aan tafel en lig ik nog boven op mijn slecht termarest® matje . Even later sta ik ook op en de kleintjes zijn juist bezig hun palludrinetjes en nivaquinetjes in te nemen en ik neem mijn Ciproxine® breedsprectrum antibioticum in want dokter koen denkt dat ik een kaakontsteking heb. Dan worden de tenten afgebroken en vertrekken we.
We stoppen bij een wegrestaurant pa en ma Kao put eten, sofie gewone rijst, naas rijstnoedelsoep en ik gewone noedelsoep. piet blijft in de non zitten omdat hij nog maar net de computer uitgehaald had en geen zin had om hem terug weg te steken. pa dinkt nog een made in the non koffie en naas eet als dessert ... chips!
Rond een uur of drie ziet ma ergens een bordje staan met als opschrift WAKO BEACH tourist attraction en zegt daar gaan we heen en zo gebeurt het ook. we komen terecht in een of ander thais technopolis park en vinden een plaastje aan de zee. Eerst gaan we de rare bollen gaan bekijken, (nvdr: de rare bollen zijn een kollektie van fysische proeven die er soms nogal tegenstrijdig uit zien,, zoals de grote dubbele kegel die lijkt bergop te rollen en vijf slingerende bollen die actie en reactie moeten tonen; helaas zijn de meeste proeven niet meer compleet of defect) Het is een zeer mooi wetenschaps park met af en toe een huisje waar je wetenschappelijke proeven kan doen, maar die huisjes zijn allemaal gesloten. De thais hebben er een heel groot park van willen maken en het moet vroeger zeer mooi geweest zijn maar nu zijn de helft van de dingen kapot en de andere helft wordt niet onderhouden en nog de andere helft moet nog gemaakt worden, alla indisch dus. Zeer jammer is ook dat er alleen uitleg in het thais bij staat. we vinden een (gesloten) huisje over transprot (dit is geen typfout, er stond op de deur transprot) waar er volgens naas een luchttunnel en zo was. Het huisje zelf was helemaal aan het verrotten, echt jammer. we keren terug naar de non en pa en ma besluiten dat we hier gaan blijven overnachten (ze denken dat we hier door niemand zullen lastiggevallen worden) de kleintje gaan een beetje zwemmen in de zee, papa leest een boekje en mama ligt in naas zijn hangmat.
Om zes uur staat een vriendelijke bewaker voor de deur om te zeggen dat het park gaat sluiten en we eruit moeten, mama probeert uit te leggen dat we hier willen blijven slapen maar het antwoord is NO. Papa komt er nu ook nu ook bij maar het antwoord blijft NO. Ik vindt het nogal logisch dat we hier niet mogen blijven staan maar papa vindt toch dat de bewaker maar een uitzondering voor ons moet maken! ik vind van niet! de discussie eindigd met "zoek jij dan maar zelf een plaats waar we vannacht kunnen slapen". ondertussen zijn er ook twee vriendelijke politie mannen gekomen die zeggen dat we met de non hun auto moeten volgen. Ze brengen ons naar een plaats aan de zee (net buiten het park) waar we wel mogen blijven slapen, we bedanken de politie mannen en ze rijden weg. Een half minuutje laterstaan ze daar terug om te zeggen dat we de non een beetje moeten verzetten , papa vraagt als we eerst met hun auto gaan gaan kijken en het is OK. Papa en ik stappen in en de politie brengt ons naar een heel mooi plaatsje aan de zee 500 meter verder. 50 meter verder staat er een groot huis dat volgens de politie bewoond wordt door Australiers ze zeggen "you, australi talk". Ze willen ons naar nog andere plaatsje brengen maar we zeggen dat het OK is en ze brengen ons terug naar de non.
We bedanken de politie mannen nog een keer en verzetten de non dan. Piet en Sofie gaan in de douche en wij verbazen er ons nog eens over dat de politie hier zo vriendelijk is en zelfs een plaatsje voor ons zoekt. wat een verschil met de vietnamese politie agenten. LANG LEVE THAILAND!
Richting zuidpool, Maandag 20 mei
Van de reporter terplaatse:
Allicht een doodgewone saaie drukke werkdag in den belgiek (belziek), maar wij slapen en ontwaken met de geur en het lied van de zee en de wind. De kindertjes pletseren en spetseren en doedelen en joedelen. Pa raakt aan de babbel met een gezin met drie jonge kinderen dan in Yunnan aan de Mekong (in China dus) dorpsdokters opleidt in een humanitair dorpsontwikkelingsprojekt, ze zijn hier in Thailand op vakantie het gebouw naast ons blijkt een soort vakantiecentrum voor vrijwilligers te zijn. Even na elven zijn we schoppens.
Terug op de vier, richting zuidpool. Na enkele kilometer, worden we welkom geheten in the narrowest of Thailand, 10 km 960 meter. Links van ons de zee, rechts Birma waar we helaas per auto niet in mogen, zonder genade. Er is veel bewolking, af en toe een buitje, een prachtige weg met weinig verkeer en geen zotten op de weg ( een raar fenomeen in Azië) Duizenden kokospalmen, en af en toe de geur (volgens onze tieners de geur van rotte tomaten) van een palmoliefabriek houden ons gezelschap. De natuur is hier alweer op zijn mooist en nog iets groener dan vier maanden geleden.
Het middagmaal houden we in een marktrestaurantjje: hoe kan het anders, gebakken rijst, ei en meer van dat zalig. Er komt een wittekop ons vervoegen. Alweer een verdwaalde ziel, die werkt slag om slinger om na zijn scheiding zijn dochter naar de highschool te kunnen sturen (40.000 Bath (1.000 euro) per jaar). De brave ziel antwoord dat zijn ziel in Thailand ligt als we hem vragen welke nationaliteit hij heeft.
Chumphon, the gateway of southern Thailand, ligt nu binnen bereik maar 18 km ten noorden van Chumphon belanden we in Hat `Thung Wua Lean, weer een prachtig strand, we kunnen water tanken bij het bungalowpark "Sea Beach", onze overburen. En lezen, zwemmen, drijven, spelen, een kasteel bouwen met een stromende rivier errond....
Piet en Sofie eten tomatensoep met veel balletjes en brood. Voor Sofie is het avondeten en bedtijd, voor Piet een voorgerecht. Terwijl ik Sofie onder de sproeier zet en daarna in bed steek gaat de rest naar een restaurantje een beetje verderop op het strand. Het is snikheet in de non en we zweten erop los.
Hat Thung Wua Lean, Chumphon, Dinsdag 21 mei
Dit is echt een ideaal kinderstrand, de vier kilometer lange baai is goed beschermd tegen de zuidenwind en de golfjes kabbelen lichtjes over het zachtglooiende, zachte zandstrand. Vanuit de kamion speel ik badmeester terwijl ik dit hier zit te typen. De vissersboten die gisteravond rond een uur of vijf zijn vertrokken komen de baai weer binnenvaren en gaan op honderd meter voor het strand voor anker, waarschijnlijk is hun vis al ergens in een of andere haven afgeleverd, want hier zijn geen voorzieningen.
Heidie gaat bij de buren wassen en Naas analyseert de verschillende betalingsmogelijkheden via de kredietinstellingen (stortingen, betaalautomaten, visa.....).
's Middags verhuizen we de kamion naar het restaurant en daarna rijden we de twintig kilometer naar Chumphon. Achter in de enige deparment store die het stadje rijk is vinden we de Ocean Supermarket waar we het nodige vinden. In Chumphon is verder niet veel te beleven dus rijden we richting Ranong, richting westkust. Vrijwel onmiddellijk komen we in een veel dichtere begroeiing terecht
's Nachts krijgen de gele daktenten gigantisch veel regen te verwerken.
Op het grote plein naast de kamion is een half meer ontstaan. Gelukkig staan wij op de beton, want tijdens het draaien moet ik de 4x4 inschakelen om niet te blijven steken op het plein. We laten onze diepe bandensporen achter in het plein en vertrekken langs de grens met Myamar. We passeren de Istmus of Kra, waar het theoretisch mogelijk is met een kanaal van slechts 50 kilometer, de Andaman zee te verbinden met de golf van Thailand. We passeren op 100 meter van Myamar, maar Heidie zegt, waarschijnlijk ten behoeve van deze analen: "als we er niet door mogen rijden, willen we er ook niet naar kijken", en zo geschiede.
In Ranong toveren de negen bankbedienden (waarvan er slechts vier effectief werken) onze travelcheques om in cash, waarvan we er een weinig verkwisten op de plaatselijke markt.
Naas wil in de haven logeren, dus allen daarheen. De haven van Ranong is waarschijnlijk erg geschikt voor de visserboten en voor zij die even naar Myamar willen (meestal om bij terugkomst een nieuw thaais visum te hebben), maar de campings zijn ons iets te benepen. Dus terug Ranong door, de N4 op, alweer richting zuidpool (plagiaat).
Het eerste rustige straatje links blijkt volgens de mooie wegwijzers naar Ngao waterfall national park te lopen. We zijn de enige bezoekers in dit miezerige weer en hebben dus veel plaats op de camping. Hier is echt veel water en Sofie koelt onmiddellijk af wanneer er een grote scheur blijkt te zijn in de slang waarmee we de watertank vullen. Er spuit meer water uit Sofie's fontein dan er in de tank loopt, maar vol raakt hij toch.
Bij zonsondergang ga ik met Naas op zoek naar het "Viewpoint" waar we beloond worden met een wijds zicht op de omringende heuvels en op Victoria point in Myamar aan de overkant van de monding van de Mae Nam Kra Buri.
Ngao waterval en veel, heel veel regen, Donderdag 23 mei
Het regent tijdens het ontbijt, met open deur en de gummiezwabber in de hand probeer ik de meeste regen buiten te houden, want de 100% luchtvochtigheid gecombineerd met gesloten deuren en ramen en 30 graden celsius heeft een te bizar effect op het menselijk lichaam. Piet en Sofie gaan op verkenning in het nationaal park en vinden een zwembare poel onder een waterval. Met grote broer Naas als oppasser gaan ze in de regen zwemmen en genieten van de natuurlijke jaccuzi.
Tussen twee buien door ga ik op zoek naar het viewpoint waaruit men een deel van de 600 meter hoge waterval kan zien. Halverwege wordt ik door de broertjes in zwembroek ingehaald en we besluiten de natuurwandeling te maken door het regenwoud. Een tochtje van een kilometer of zo. Het regenwoud ziet er geweldig uit als het regent. Helaas zijn er hier in het zuiden van Thaailand geen maagdelijke bossen meer; in de laatste 100 jaar zijn de bosbouwers (of liever bomendieven) zowat overal geweest om de meest gegeerde exemplaren in plankskens te zagen. Maar toch heeft het woud hier een zeer dichte ondergroei, waar je zonder pad vrijwel niet doorheen komt. Onze tocht eindigt op het viewpoint waar we gisteravond al waren.
De superindent wil mij ontmoeten, en even later zit ik in zijn bureau koffie te drinken, met ons beknopte standaard verhaal van onze 10 maanden door azië. Thaailand heeft 114 nationale parken en 17 marine parken; dit park is 600 vierkante kilometer groot en er wonen 19 olifanten; en vorige week was hij in Maleisië en Singapore; en...
Als we eindelijke vertrekkensklaar zijn krijgen we een enorme regenbui over ons hoofd en zitten we dus maar wat te wachten tot het ergste over is. Hier op de westkust hebben we in twee dagen al zoveel regen gehad dat we overwegen om vandaag direct weer naar de drogere oostkust over te steken. Van zodra de zichtbaarheid voldoende is vertrekken we naar het zuiden. Vanop de hoofdweg zien we dat de steile heuvel nu bezaaid is met kleine watervallen die er gisteren nog niet waren, leve de regen. Aan de eerste weg naar de oostkust (de 4006 naar Lang Suan) houden we halt voor een middagmaal (gefrituurde kip met rijst) en beslist de chauffeur om toch het lot te tarten en meer zuidelijk te hopen op minder regen.
De tocht richting Phuket gaat door een prachtig landschap. Hoge glooiende beboste heuvels met hier en daar een waterval. Nieuw zijn de vele kleine moskeetjes langs de weg die elk hun wegwijzer hebben ten behoeve van de reizende moslim. De vlakten waar we doorkomen zijn dichtbegroeide mangrovebossen die vele kilometers landinwaarts komen, de zee krijgen we echter niet te zien. Buiten de inkopen in Kapoe rijden we rustig door, we krijgen slecht tweemaal een kwartiertje de zon te zien tussen de lichte regen die nogal hardnekkig is. We gaan niet naar het volgens de boeken zeer mooie maar supertoeristische Phuket en snijden de weg af rechtsstreeks naar Phang Nga.
Hier zijn nog maar weinig Wats en Heidie besluit om hiertegen ergens een klacht in te dienen. Aan de eerste plaats waar we willen slapen worden we wandelen gestuurd (waarschijnlijk de eerste maal in Thaailand), maar even verder kunnen we overnachten in de voortuin van een éénkamerwoning, achter een klein borstelstalletje.
Voor het slapengaan ontdekt Naas een mooie Halo rond de vrijwel volle maan. De nacht is fris, de felle regen heeft blijkbaar toch een koelend effect.