De modderige magrovestranden van de westkust, Vrijdag 21 juni
21 juni, Eindelijk zomer.
Bij het krieken van de dag zit Piet al op de steiger te spelen met zijn nieuw net, z'n touw en z'n haak. De vier jonge dames komen weer hun babbeltje doen en ook de ex-politieagent-vogelfanaat-maraboespecialist komt even langs samen met de vesparijders die ons gisteravond waarschijnlijk gemist hebben wegens te druk. In de moddervlakte zit het vol met kruipende vissen met een voorhistorische uiterlijk: platte buik, twee vinnen waarmee ze zich vooruit schuiven en op hun rug een drakenvin en een lange bruin-groengestippelde kam. Als ze schijngevechten uitvoeren blijken ze een bek te hebben die groter is dan hun kop, mooi om door de verrekijker te bestuderen.
We snorren richting Melaka langs de kustweg, maar de kust steekt zich weg achter de mangrovebosjes. Om twaalf uur zien we een wegwijzertje "pantai" en op de oostkust betekende dit telkens een goed bereikbaar strand met parking en soms eetstalletjes. Hier zijn er geen zandstranden maar alleen piepkleine haventjes en modderige (bij laag water) of natte (bij hoog water) bosjes. Piet "organiseert" het middagmaal onder een afdak vijftig meter van de non. Visburgers met groenten en boterhammen. We luieren tot twee uur, bellen naar de haven waar de verscheping volgens de firma Abbletech plots verdubbelt is van prijs ('tzal aan z'n poeptje zijn) en rijden dan door naar Melaka.
In Melaka zijn vrijwel alle straten éénrichting en zoals in Brugge is een heksetoer om als buitenstaander ergens te raken. Uiteindelijk komen we op een ruime lege busparking terecht op een paar honderd meter van het stadscentrum. In de straat rechttegenover vinden we het goeduitgeruste "cyber shock café". De email van P&O maleisië is een opluchting, de goedkoopste prijs tot nu toe. Na het uploaden van de mails ga ik snel telefoneren naar mister Shim van P&O en maak een afspraak maandagmorgen in Klang.
Ondertussen is het te laat geworden om de oude stad te bezoeken dus besluiten we om op de busparking te avondmalen en te overnachten. Er wordt nog wat op en af gesnort naar de shopping-mall honderd meter naar het zuiden en het "cyber shock café" honderd meter naar het noorden. Tot sluitingsuur van de winkels kunnen we genieten van een veelkleurige flikkerende neonreklame van drie verdiepen hoog. We krijgen ook politiebewaking tot een uur of elf.
Van de reporter terplaatse:
22 juni zegt onze wetenschappelijke scheurkalender en op de achterkant van gisteren staat eindelijk geschreven hoe we bloeddorstige muggen op afstand kunnen houden. Alsof we dat nu nog niet weten. Over muggen en dus malaria gesproeken: Piet en Sofia ("ik heb al miljoen keer gezegd dat ik Sofia wil noemen) verdienen elk een beloning omdat ze al vanaf het begin zonder scéne noch circus elke morgen trouw hun heerlijke medicijnen tegen malaria slikken. Ze aarzelen er geen moment over: Sofia kiest dat papa het wiel van haar trekkip ui Vietnam vermaakt, en Piet ziet eindelijk zijn kans schoon om een privé electrisch kookplaatje te versieren. Hij wil namelijk leren koken ( elke week een nieuw gerecht) en mag helaas nog niet kokerellen boven het gasfornuis in de non of in de boot. Maar dit alles terzijde gelaten.
De drie mannen en moeder brengen een bezoekje aan Melaka, we wandelen door het oude stadsgedeelte met mooi gerestaureerde oude huisjes en nog een levendige aanwezigheid van chinezen. Voor de toeristen rijden er mooi versierde rickshaws rond en het is er erg gezellig. Wil je er meer over weten, misschien de de winkelierprisns je wat wijzer kan maken voor de meer moderne mens: zie encarta. De portugezen en de nol-landers hebben hier ooit aangemeerd, oorlog gevoerd en zaken gedaan. We bekijken een namaak portugees schip. Flauwekul in vergelijking met de Kontiki die we in Noorwegen bewonderden.
Als we rond 1 uur terug in de non zijn, zijn de meisjes riebedebie. geen har op ons hoofd die er niet aan denkt ze in het nabij gelegen shopping center te zoeken. Want 1. Het is er fris en 2. Er is een Makkie Dee. En ja ze zitten er gezellig te eten en we sluiten ons bij hen aan.
We willen nog mini-Malaysia ofte mini-Asia gaan bewonderen , een 15 kilometer buiten de stad. We rijden voorbij de zoo, het crocodillenpark en een recreatiepark en een vlindertuin maar als we willen parkeren bij mini-Asia zien we het spandoek: closed for renovation. Lap.
We nemen de autostrade richting hoge noorden en na wat omwegen komen we in Morid terecht veel te laat? het is al over zessen. De kilometers kust alhier zijn afgezet met mangroven en modeer maar Morib heeft een piepklein strandje, weer gretig wordt gezwommen door de Malay. Het lijkt hier wel plezant en we nemen voor ons hier twee nachten te slapen en maandag "vroeg" te vertrekken naar Kelang. We lezen 's avonds de emails van uit het warme Brugge. Wie echt warm wil hebben, kan naar de non in Maleisië. Een sauna heeft er niets aan. Warm, warm, warm, en dat is dan ook het enige wat vervelend is aan dat mooi land. Nu is het pekkedonker. In de verte spuugt een microfoon van een moskee zijn gebeden uit. Ik vind dat prachtig (als het maar niet te luid is) en zal dat zeker missen in de vlaanders en Barbara verklaart nu hierbij gek. Op twintig meter van de non zit een familie een vuurtje te maekn en te eten op het strand.
Aha, vandaag ontdekten we bij een bezinestation op de autostrade een grote (afgezette) parking voor caravans. Het ios de eerste die we zien in dit deel van Azie. Eeen caravan echter hebben we nog niet gezien. Niet één. Ook geen mobile home.
Bij het ontwaken trekt Sofie zoals dagelijks een blaadje van de wetenschapskalender. Deze week is de muggenweek zodat het voor ons natuurlijk een bijzondere week is. Vandaag leren alle kinderen het woord "N,N,diethyldriemethylbanzamide" vloeiend uitspreken. Vooral Piet heeft hier veel plezier in.
Barbara en Sofie kiezen voor de shopping-mall maar de rest van de familie gaat de oude stad bezoeken. Onderweg naar het oude marktplein komen langs een levensgrote replica van gigantisch portugees handelsschip dat is ingericht als muzeum. We bezoeken het scheepsmuzeum en wandelen dan door naar het "stadhuys". De nederlanders kwamen hier rond 1600 met 18 oorlogsschepen aangevaren en verjoegen de porrtugezen en dat is hier en daar nog te merken.
Aan de overkant van de rivier kuieren we door de smalle straatjes, die helaas geen voetpaden hebben en niet verkeersvrij zijn. Alle gebouwen hebben slechts één verdieping en er is nog traditionele activiteit. We vinden er vele winkeltjes met tempelbenodigdheden (vals geld, chinese lampionen, wierook, beeldjes). We zien hoe ze grote papieren huizen en ander moois maken. En vinden ook enkele oude smederijen.
Via het "stadhuys" en de ruines van de st Paulus kerk komen we terug bij de kamion. Barbara en Sofie zijn riebedebie, cyber shock café is gesloten en het is één uur dus zoeken en vinden we bij Mc Donalds. Na de cheeseburger maaltijd vertrekken we naar "little malaysia" (een soort Bokrijk) op vijftien kilometer van Melaka. Helaas tutup. Gesloten voor renovatie. De oprit van de snelweg is twee kilometer verderop, we vlammen richting Kuala Lumpur. Vlakbij de luchthaven (op vijftig kilometer van KL) rijden we richting kust. In Morib vinden we een piepklein strandje en plooien de kamion tussen de bomen.
Morib, Zondag 23 juni
Tukstje doen, boeksje lezen,.... een echte heerlijk luie zondagmorgen met moskeegezangen, de zacht ruisende wind en de branding in de verre verte, en oefenen om N,N,diethyldriemethylbanzamide uit te spreken.
Na het ontbijt gaat Heidie aan de was en vertrek ik met Piet en Sofie op verkenning op het strand. Weer eens een ongewoon strand. Het is laag water en de zee is bijna 500 meter ver. Het zand (of is het eerder leem of klei?) is zeer fijn en hier en daar zakken we zeker tien centimeter in het modderachtige zand. Het krioelt van kleine roze krabbetjes die op hoopjes van enkele honderden zitten en snel verdwijnen in het zand als we naderen. Iets verder staat het strand vol piepkleine schoorsteentjes die goed vast in het zand zitten. In de kleine zeetjes zien we echte uitbarstende vulkaantjes van een of andere diersoort die zich aan het ingraven is. We zien ook halve zandkleurige wc ontstoppers, waarschijnlijk van dierlijke oorsprong.Vooral Sofie is enthousiast over al dit leven op het strand.
De was wordt uitgespoeld bij de politie even verderop. Er komen verschillende groepen schoolkinderen met brandweerslang op de schouders voorbij die een verplicht brandweerkamp volgen. 's Middag gaan we heerlijke gebarbequede satees van kippe en koeivlees eten, en dan blijven we de ganse namiddag luieren, en zwemmen. We ontdekken een nieuw tijdverdrijf: het zeezitten. De zee is hier zolang zo ondiep met onbeduidende golfslag, dat iedereen gewoon in de zee zit.
De weg naar Klang is bijzondere druk en in heraanleg, geen aangename rit dus. We moeten naar North Port dus volgen we de wegwijzers "Pblh. Utara" We vinden vrij vlot de Wisma C building waar Mr Lim van P&O ons opwacht. Hij belt het latching bedrijf dat onze kamion om de flatrack zal vastmaken en tracteerd ons om een drankje in de kantine. Vrijdagmorgen om 10u00 moeten we weer in Klang zijn zodat de vrachtwagen zondag kan afvaren naar Antwerpen.
We eten aan een benzinestation en rijden dan de 30 km naar Kuala Lumpur. Het binnenrijden van Kuala Lumpur is een waar plezier, de snelwegen doorsnijden de heuvels rond de hoofdstad en zijn prachtig aangepland met bloemen en boompjes. De vele bochten en bruggen en de soms voor ons buitenlanders onduidelijke bewegwijzering (pusat bandaraya = stadcentrum) maken de orientatie moeilijk maar via Jalan Parliamen en Jalan Raja Laut bereiken we toch probleemloos Ben Soo's Homestay en parkeren een paar honderd meter verder op een braakliggend terrein dat als parking wordt gebruikt. We staan onder een gigantische banyanboom. We bezoeken Ben Soo; hij zal voor ons vliegtuigticketten versieren. We huren zijn laatste kamer waar Barbara met de twee jongsten zal blijven slapen (omdat Naas en Barbara blijkbaar niet langer dan zeven minuten zonder woordentwist in dezelfde kamer kunnen verblijven). Terwijl de rest van het gezin de kamion zullen bewaken. In de kamers naast de deur logeert een nederlands gezin dat met drie kinderen, trein en rugzak, zeven maanden door Maleisië en Thailand reisde. We gaan samen eten aan het buffet aan de overkant van de straat.
Kuala Lumpur, Dinsdag 25 juni
We staan op als de parking volloopt met Proton Wira's, Waja's en een paar Saga's, de middeklassewagens "made in Maleisia". De kinderen bij Ben Soo zijn al lang wakker en hebben hun toasten al verorberd.
Vandaag proberen we vliegtuigticketten te bemachtigen en met de hulp van Ben Soo slagen we erin om reservaties te bemachtigen op de vlucht van Turkisch Airways op zondagavond.
Kuala Lumpur, Woensdag 26 juni
Na het ontbijt begin ik ons geld te tellen, ringits, singapore dollars, cash US dollars, travel cheques in US dollars, euro's en ander waardeloos gespuis. We zijn te vroeg opgestaan en de banken en geldwisselaars zijn dus nog gesloten als ik de Jalan Raja Laut afdweil. Dus gaan we voor een ontbijtkeuvel met Myriam en Rmco naar Ben Soo. Na tien uur kunnen we dan toch de nodige cash-ringits samenharken voor vliegtuigticketten en verscheping.
Op de middag eten we aan het buffet van de chinees. Heidie gaat met Naas een grote ventilator kopen (voor het geval het in Brugge even warm als hier zou zijn) en ik vertrek per skytrain, metro en taksi naar de grootste volière ter wereld aan de lake gardens. Sofie is verrukt dat er ook een echt vogelcirkus is. We zien de mooiste en zeldzaamste vogels ter wereld en vele vliegen vrij rond in de gigantische kooi. Op de terugtocht willen we de moderne nationale moskee bezoeken, maar aangezien het gebedstijd is kunnen we niet binnen. Met KTM commuter trein keren we terug naar Ben Soo.
Kuala Lumpur, Donderdag 27 juni
Van de reporter in Brugge (Brugs rijstblad, de thuiskrant):
De hoofdactiviteit van de dag is het verscheepbaar maekn van de non. Verwijderen van grof vuil en restafval, pmd en papier en karton en glas. De selectie is vlugger gemaakt dan in Brugge; alles de zak in.
wordt ooit nog eens aangevuld !!!