Lut en Luc vertrekken vandaag, helaas kan ik hen niet uitzwaaien want ik moet tweemaal naar de Indische ambassade. Deze morgen kunnen we toch nog rustig samen ontbijten. Luc begint onmiddellijk met het verzamelen van zijn spullen, hij is liever een uur te vroeg dan te laat klaar.
Rond 20 voor negen neem ik een riksja naar de Indische ambassade, waar ik 20 minuten te vroeg aankom. De visaafdeling van de ambassade gaat pas om 9u30 op. Ik wordt weer gefouilleerd op messen en bommen, en ga dan kijken op het uitgangbord als de 'clearance' uit Brussel is toegekomen. We staan niet op de lijst dus moeten we waarschijnlijk langer in Kathmandu blijven. Toch ga ik in de rij staan voor lokket B, je weer maar nooit. Aan lokket B sta ik de tweede in de rij. Om 10u10 verschijnt er een man achter het lokket (dat dus om 9u30 opent) en hij behandeld de eerste man in de rij, na 20 minuten ben ik aan de beurt: "meneer, u staat in de verkeerde rij". Uiteindelijk blijk ik in de juiste rij te staan. "meneer staat u op de lijst?" Uiteindelijk krijg ik toch een clearancenummer zonder dat we op de lijst staan. Nu moet ik aan het andere lokket staan wachten om 18.300 Nepali Roepie te betalen. De man aan het lokket slaagt erin om gedurende 10 minuten bezig te zijn en toch niets te hebben gedaan; het boeit mij om hem gade te slaan. Na 20 minuten ben ik ook aan dit lokket bedient. Een fietsriksja brengt mij tot aan de Grindlays Bank waar ik 20.000 Roepies uit de muur haal met een visakaart. Om 12 uur ben ik terug aan de kamion, Lut en Luc zijn vertrokken naar het vliegveld, snifsnif.
Barbara maakt heerlijke spaghettisaus met buffelgehakt terwijl ik Naas help met congruente driehoeken. Om 12u55 zien we zeer duidelijk het vliegtuig van Lut en Luc overvliegen, we zwaaien.
14u30 en samen met Barbara pruttel ik naar Durbar Square, we wandelen wat door het oudste deel van Kathmandu richting Indische ambassade. We snuiteren nog want rond aan een Boedistische stupa en in 29 winkeltjes. Resultaat: gele vlaggen voor aan de kamion, een veelkleurige nekwikkel voor een petekind, 21 mooie zakjes voor Barbara, ...
Dan de fietsriksja naar de Indische Ambassade; ik begroet de rij wachtende met "hello everybody" en krijg een gemeenschappelijk "hello" terug, we beginnen elkaar te kennen na drie bezoekjes. Onze pasporten zijn klaar, we kunnen tot 11 april 2002 in India blijven. Onze riksjadriver wacht nog buiten en brengt ons terug naar de Thamelwijk. Weer lekker brood en diaree-chocolade (Dairy Milk Chocolat), de chips is te duur. Nog wat fruit en groenten en terug naar de non geprutteld.
Naas is aan het zwemmen met Piet en Sofie in het zwembad van het hotel. Nog even om eitjes en drank in de straat (elke fles wordt afzonderlijk in een krantenpapier verpakt) en dan het avondeten met plakkekoeken uit Thamel. We huilen nog wat om het vertrek van ons bezoek en gaan slapen.
Kurintar, Zaterdag 13 oktober 2001, 20 uur
Luc en Lut zijn nog aan het vliegen. Wij ontbijten. We houden familieraad en keuren het bezoek van Iti en Hanne tijdens de kerstvakantie onvoorwaardelijk goed, we zullen tijdig in Madras zijn (misschien rijden we van Goa rechtstreeks naar Madras zonder naar uiterste het zuiden te gaan) doen met hen een toertje rond Madras (bijvoorbeeld Tamil Nadu richting zuiden) en nemen dan de boot naar Kuala Lumpur. De planning wordt vanavond aldus aangepast.
Als alle rituelen zijn voltooid, wring ik de kamion uit de smalle poort en gaan we op zoek naar ijs. Na een half uur heb ik de "cold store" gevonden dankzij de Luctruc: vraag het aan een apotheker of een bankbediende. Ze proberen het ijs vier maal te duur te verkopen.
De weg naar Pokhara is druk maar we beslisten niet verder te rijden dan Kurintar, en dat is maar drie uur rijden. Na de middag stoppen we om een paar raftingboten door een belangrijke stroomversnelling in de Trisuli-rivier te zien passeren. Vooral de passage van twee kayaks is indrukwekkend, de kayakkers kennen duidelijk de rivier, ze stoppen even voor de stroomversnelling en gaan tevoet polshoogte nemen, vooralleer verder te varen.
Wij rijden rustig verder naar Kurintar, kopen er nog wat sandwichen voor morgenochtend en vinden het ons bekende "village resort", we worden er zeer vriendelijk begroet als oude bekenden. De vuilwatertank moet dringend geleegd worden en ze wijzen mij naar een plaats één kilometer verder. De benzinepompbediende is niet tevreden als ik onze tank ledig op het vuile braakliggende terrein.
Eenmaal de kamion in de tuin van het "village resort" is geparkeerd, zit Sofie direct op de schommel, mama Heidie doet verder aan haar dikke boek dat lag te wachten tot het bezoek vertrokken was. Ik begin in de India boeken en kaarten te snuisteren om een nieuwe timing te kunnen opmaken vooralleer we beslissen in Pokhara een trekking te doen.
Met Naas en Piet maak ik nog een wandelingetje naar de rivier. We passeren doo he poepsjieke "river side spring resort" met een wensbron, een toektoek fontein (een bamboestokje die volloopt en dan overkipt) en een groot zwembad dat er indrukwekkend uit ziet omdat je er van zeer hoog op kunt kijken.
We gaan lekker op restaurant, de ober weet duidelijk al dat Sofie van frietjes houd. We moeten lang wachten op ons eten maar het is even lekker als vorige week (kip, frietjes en spring-roll). De menukaarten zijn vernieuwd en "chicken in a basket" is er niet meer. De "fried chicken" is gelukkig precies het zelfde gerecht aangevuld met kroepoek.
Pokhara, Maandag 15 oktober 2001, 20.30 uur
De eerste dag in Pokhara zit er op, we krijgen zojuist bezoek van een grote vliegende kever die de uitgang van onze kamion niet vindt gelukkig slaagt mama Heidie erin het beest eruit te krijgen. In een trekkinggroep hiernaast onze kamion spelen de dragers muziek op hun keukenmateriaal (een lege plastieken jerrycan als grote trom, twee pollepels als triangel), de toeristen worden uitgenodigd in het kamp van hun dragers, we krijgen een gratis optreden van dragers en toeristen met echte Nepalese livemuziek.
Barbara en Naas trekken naar "Mister Chips" een belgisch frietkot hier achter de hoek; het is gesloten.
Van Kurintar naar Pokhara, Zondag 14 oktober
Ook in Kunitar was er een gelijkaardige kever op zaterdagavond, de ober sloeg hem gewoon met zijn hand in de vlucht weg.
Des 's morgens vertrekken we richting Pokhara, de rit verloopt vlot en op 20 km van Pokhara eten we op een groot veld met gras tussen de bomen. De kinderen hebben hier meer interesse in de buffels die men probeert te laten paren dan in onze kamion. Na de derde buffelstier blijkt de bevruchtingspoging geslaagd en komen de kinderen op onze kamion af. Gelukkig zijn de nepalezen niet zo lastig als de pakistaren.
De laaste 15 km van de weg naar Pokhara is in erbarmelijke staat. We blijven rechtdoor rijden dwars door Pokhara en komen zo aan de camping aan het meer. Met Sofie en Piet ga ik naar een betonnen steiger in het meer, we ontmoeten er een koppel uit Antwerpen die zojuist van "Poonhill" komt. We krijjgen wat informatie en direct ook interesse in deze trekking van vijf dagen. We hebben zeker geen tent nodig, er zijn overal voldoende logementshuisje en eettentjes te vinden.
Even later schuimen we nog een winkelstraatje af. We vinden er vele restaurantjes, enkele goede bakkerijen, een elektronicaspecialist en lekkere joghurt.
Na het eten gaan we internetten, de verbinding kost hiet 5 roepies per minuut. We krijgen een kleine korting aan 250 roepies per uur, de duurste verbinding tot nu toe.
Eerste dag in Pokhara, Maandag 15 oktober 2001
Hier vlakbij zijn enkele bakkerijen met vele soorten brood. Barbara en Naas trekken om vers brood, een heerlijk ontbijt met vers brood. Na het ontbijt laten de hoogste bergtoppen zich even zien boven de beboste heuvels. Vooral de Machhapuchhre (6997 meter) toont zijn indrukwekkend scherpe top, die hier 30 km vandaan ligt. Een uurtje later dekken de wolken alles weer netjes dicht. Pa gaat naar de lokale electronicaspecialst met de verbrande automatischhe batterijlader. Daarna monteert een minifiets en rijd naar het centrum van Pokhara met de speciale voeding van de ijskast die ook verbrand is in Pakistan aan de mini waterkrachtcentrale. Na wat rondvragen en zoeken vind ik een winkeltje dat gespecialiseerd is in het herwinden van motoren. De technieker ziet het wel zitten om de transfo te herwinden. Daarna fiets ik de stad in op zoek naar een nieuwe binnenband en enkele lampjes, zonder succes. Wel vind ik een supermarkt met diepgevroren hesp en salami van nepalese makelij en dus betaalbaar. Ik koop ook groenten die bij mijn thuiskomst bij de rijjst wordt gevoegd. Het wordt een heerlijke rijstmaaltijd.
Na de middag komen de oostenrijkers die we in Dehli zagen de camping op rijden, ze waren al vijf dagen in Pokhara en komen nu van Chitwan. Ze denken zoals wij, India is nog te warm. Zij moeten wel over twee maanden in oostenrijk zijn en zullen dus hun mobilhome uit Bombay verschepen. We maken ook kennis met onze buren: twee slovenen. Zij wonen hier al vijf maanden, ze zijn hier gewoon blijven hangen. Aangezien de boot te duur is en Pakistan gesloten hebben ze besloten hun mobilhome (een echt wrakje) aan de nepalese staat te schenken om zo de invoerrechten te ontvluchten.
Sofie en Piet bestuderen en verzamelen de zeer grote slakken die hier overal rondkruipen. Ze maken ook een Duplo zwembad. Naas krijgt zijn wiskunde examen: vijf theorievragen en tien oefeningen. Voor zijn theorie heeft hij 10/10 voor de oefeningen 14/20 en dit had 16/20 moeten zijn had hij niet zo slordig geschreven.
In de late namiddag fiets ik naar Damside een nabijgelegen wijk van Pokhara (wij logeren in Lake Side). Ik snuister wat in enkele boekenwinkels. Informeer in verband met de entry permit voor de Annapurna Conservation Area die nog steeds noodzakelijk is (2000 roepies per persoon). In de supermarket kun je overal zes soorten wisky en twintig soorten geïmporteerde rode wijn kopen maar geen melk!
Met Naas en Piet vertrek ik overmorgen naar Poonhill een trektocht van vijf dagen naar één van de mooiste uitzichtpunten op de himalaya. We nemen een drager mee (als de man van de camping tenminste van zijn woord is). Heidie maakt de bagagelijst (micropur, mycrodyn, waterfles, zakmes, wc papier, nooddekens, onderbroeken, sokken, t shirt, regenjas, fleespull, handdoek, lakenzak, flees? hoedje, piet: korte+lange broek, Naas: afritsbroek, anti-diarree, paludrine, nivaquine, fenistil, isobetadine, plakkers, zwarte steen,, anti-mug product, zoncrème)
Tweede dag in Pokhara, Dinsdag 16 oktober 2001
Deze dag had ik blijkbaar vergeten, we zijn ondertussen al een week verder. Een rustige klusjesdag moet dit zijn geweest want ik herinner me er niet zoveel van.
In elk geval heb ik de entry-permit en wat proviand (trekkersbrood, chocolade en koekjes) voor de trekking gekocht.
De batterijlader leek onherstelbaar.
In de namiddag ben ik met Naas naar het centrum gefiets om te zien of de voeding voor de frigo al hersteld was. We vonden ook de lampjes, een adres voor een nieuwe batterijlader en een veel te dure blok ijs een ijsjesfabriek.
De kindjes hebben 's avonds veel te veel frietjes gaan eten bij mister chips, achter de hoek. Ik ben vroeg gaan slapen.