Het echte onvervalste dagboek van maandag 1 april

Danang, maandag 1 april

Een rustige morgen hier in dit uithoekje van Non Nuoc. We vertrekken richting Danang om er visa voor Laos te halen. Gelukkig moeten we minder dan 20 kilometer overbruggen want het aantal fietsers en bromfietsers op deze vrij smalle secondaire weg is gigantisch. We steken de Han rivier over via de Nguyen Van Troi brug (verboden voor vrachtwagens en bussen) en rijden niet tegenstaande het wijd verspreide eenrichtingsverkeer toch foutloos naar het Consulaat van Laos aan de overkant van de stad (leve de stadsplannetjes in de LP). De visa kosten hier maar liefst 55 USD per persoon, maar worden wel in 15 minuten afgeleverd. Na wat gepallaver slaag ik er toch in om voor de vier kinderen 50% korting te krijgen, wat ons toch 110 USD bespaart. De kamion staat vlak voor de deur, dus neem ik de twaalf formulieren mee naar ons hoofdkwartier waar Barbara en Heidie helpen invullen terwijl ik de pasfotos (meegebracht door Lut en Luc) opdiep en vanuit een onvindbare plaats een paar honderd cash US Dollar te voorschijn tover. Na een half uurtje wachten zijn de visa klaar, te gebruiken vòòr 31 mei 2002.

Ondertussen zijn Barbara en Naas bezig aan een virtuele reis op het weeweewee; ik ga ze achterna en verstuur de dagboeken en enkele fotos naar de afwezige webmasterin. Bij onze terugkeer hebben we twee bekende bezoekers in de non: Mark en Christine. Alweer 13 dagen terug dat we ze in de mekongdelta ontmoetten. Zij willen snel door naar Laos om daar half april het Laotiaanse nieuwjaar mee te maken. We gaan samen eten enkele straten verder en blijven daarna nog meer dan een uur babbelen voor het restaurantje dat ondertussen al gesloten is.

Om drie uur vertrekken we richting Hué. We klimmen naar de 400 meter hoge Hai Van pas waar we een prachtig uitzicht hebben op Danang city en in de verte ook de lange China Beach die tot in Hoi An reikt. Boven op de pas zijn we weer eens een toeristische attractie als een bus jappetoeristen (dikke duitsers ditmaal) niet alleen het mooie zicht maar ook onze prachtige gele vrachtwagen vastleggen op video (inclusief een duitse tekst over het wel en wee van onze voyage). Wij genieten evenveel van de felle frisse wind als van het zicht en een groot kwartier later zetten we de steile afdaling in. Aan de voet van de Trouung Son bergen stoppen we in een echt Sea Resort. We mogen probleemloos op de parking overnachten. Op het strand ontmoeten we Chris, een groningse fietser, die twee maanden in Vietnam rondtoert. We gaan samen eten in het restaurant van het resort terwijl Piet en Sofie al slapen.