23 december 2001
In de war, of in de engelse versie "in the war"
Ja een lange reis door azië plannen is niet zo evident. Tot nu toe slaagden we erin om de globale reisweg aan te houden. Met de politieke situatie in azië hebben we tot nu toe heel veel geluk gehad.
De haven van Chennai in de war
De haven van Chennai is echter een ander paar mouwen. We hangen nu al een week rond tussen shipping agencies, forwarders en lines. Niemand blijkt hier te weten wat voor ons de beste oplossing is: wij ook niet. Niemand blijkt echt geïnteresseerd te zijn om onze vrachtwagen te verschepen, ook al kunnen ze er voor Indishe maatstaven veel geld aan verdienen. Niemand blijkt precies te weten wanneer welk schip vertrekt, of welk schip nu precies wanneer welke lading zal meenemen.
De containerterminal van Chennai is overbelast.
Het weer is slecht, sommige schepen raken niet op tijd aan of in de haven.
Visaproblemen
De visaformaliteiten verliepen tot nu toe zeer vlot.
Heidie zorgde in Brussel voor een Iraans, Indisch en Pakistaans visum.
Aan de turkse grens kregen we onze visa voor 2000 echte belgische franks (ge weet wel he, die paarse briefjes van vroeger)
Aan de nepalese grens mochten Sofie en Piet zonder visum binnen wat ons 60 US$ bespaarde. Zelfs ons bezoek werd in Nepal toegelaten zonder problemen.
In Kathmandoe kregen we onze nieuwe Indische visa zonder vertraging, wel met een lange vijfdaagse procedure (zie aldaar) zodat we nu tot april in India mogen blijven.
Onze zorgekinderen waren echter de visa voor de ex-russische staten.
Vanuit China wilden we naar Kyrgizië maar de enige plaats waar ze in China de kyrgizische visa afleveren is Beijing, 2000 km uit ons reistraject. De enige stad op ons trajekt met een Kyrgizische ambassade blijkt Kuala Lumpur te zijn. Maar alhoewel je een Kyrgizisch visum in Brussel zonder uitnodigingsbrief kunt krijgen zou dit in Kuala Lumpur niet kunnen omdat we daar te vroeg zijn (vijf maanden voor we het visum nodig hebben). Maar om nog aan een uitnodigingsbrief te raken zijn we al te laat.
Kazachstan is al even lastig. Zonder uitnodiging kom je niet aan een visum. Een kazachs visum kunnen we in Bangkok of in Urumqi krijgen. Maar als je het in Urumqi aanvraagt moet je een aidstest ondergaan, als we het in Bangkok aanvragen is ons visum waarschijnlijk verstreken voor we in Kazachstan zijn.
In Almaty en in Bishkek kunnen we een Uzbeeks visum bemachtigen indien we de nodige uitnodigingen hebben, we moeten er wel enkele dagen op wachten.
Het Russisch visum had ik nog geen informatie over. Wat betreft Oekraïne weet ik niet zeker of we er een nodig hebben.
In elk geval zouden deze visaformaliteiten veel tijd in beslag genomen hebben en ons gedwongen hebben in de hoofdsteden die ons het minst interesseren te moeten wachten op papieren. Hierdoor zouden we onze gemiddeld aantal kilometers per dag moeten opdrijven, en dat willen we niet, integendeel.
Gesloten grenzen gevolg van de afghaanse oorlog
De afghaanse oorlog heeft voor ons ook zijn gevolgen, alhoewel we er tot nu toe geen last van hadden.
De torugart-pass tussen China en Kyrgyzië is gesloten, en niemand weet wanneer die weer opengaat.
Er doen geruchten de ronde dat de grens tussen China en Kazachstan misschien ook gesloten is. Indien dit waar zou zijn is er voor ons geen enkele doorgang naar Europa meer in west-china en twee maanden teurgreizen in China is voor ons onmogelijk.
De kunjerab-pas van China naar Pakistan (via de karakorum Highway dus) blijkt ook gesloten te zijn.
De enige grensovergang tussen Iran en Pakistan die we in augustus passeerden zou nu ook gesloten zijn, wat logisch is gezien deze grenspost vlakbij het drielandenpunt met Afghanistan ligt.
De wegen om terug te keren zijn dus uiterst beperkt.
Onwille van de visaproblemen die zeker vertraging in ons reisschema zouden veroorzaken en onwille van de onzekerheid of er in mei 2002 in het westen van China wel een uitweg is, besloten we van onze reisroute grondig te wijzigen.
De oplossing
Onwille van de visaproblemen die zeker vertraging in ons reisschema zouden veroorzaken en onwille van de onzekerheid of er in mei 2002 in het westen van China wel een uitweg is, besloten we van onze reisroute grondig te wijzigen.
Dit reistrajekt omvat dus veel minder landen dan origineel zodat we ook minder visa nodig hebben en dus minder onaangenaam papierwerk. In Maleisië, Singapore en Thailand mogen belgen immers een tijd zonder visa verblijven.
De andere drie visa kunnen we blijkbaar zonder probleem in Bangkok verzamelen.
Ons nieuwe reistrajekt is ook veel korter zodat we minder kilometers moeten afleggen en rustiger kunnen reizen, of een ommetoertje naar een bezienswaardigheid erbij nemen. Dit zal de sfeer van de reis zeker en vast verbeteren, want vooral voor de jongsten is het enkele uren per dag rijden soms wel te veel.